Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Δε γράφω πια ποιήματα.

Τώρα που γιορτάζουν
και την ποίηση
διερωτώμαι αν
σκέφτηκε κανείς αν
μες στους αλαλαγμούς των ημερών αν
υπάρχει χώρος ν' αποθέσει
την κραυγή της
ή το πένθιμο κλάμα της.

Δε γράφω πια ποιήματα.
Απλώς σκαλίζω μνήμες
και λέξεις-κενοτάφια.

Β. Δ. Αναγνωστόπουλος

1 σχόλιο:

Γιαννης Τολιας είπε...

Τελεσιδίκως απών
από το αναπότρεπτο των πράξεων

Τυμβωρύχος
της μνήμης

Αρχαιοκάπηλος
Πανδαιμόνιων λόγων
Που κάποτε συνομίλησες

Υ.Γ. Ερρέτω...